چکیده
روش‌های مدیریت بقایای گیاهی نقش مؤثری در مدیریت و تولید پایدار در اکوسیستم‌های زراعی دارند. این مطالعه برای بررسی تأثیر سوزاندن بقایای گیاهی بر ویژگیهای فیزیکوشیمیایی خاک‌هایی با بافت متفاوت در دشت سیستان انجام شده است. آزمایش در قالب بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. بافت خاک به‌عنوان فاکتور اصلی در سه سطح (رسی، لومی سیلتی و لومی شنی) و تیمارهای سوزاندن و نسوزاندن بقایای گیاهی به‌عنوان فاکتور فرعی در‌نظر گرفته شد. هدایت الکتریکی، اسیدیته، فسفر، پتاسیم و کلسیم قابل جذب و جرم مخصوص ظاهری خاک در کرت‌های سوزانده شده افزایش معنیداری نسبت به کرت‌های نسوزانده داشت ولی تأثیر معنیداری بر مقدار کربن آلی خاک نداشت. با سوزاندن بقایای گیاهی هدایت هیدرولیکی اشباع، مقدار رطوبت و ضریب جذب آب در خاک کاهش معنیداری داشت و در بافت‌های رسی، لومی سیلتی و لومی شنی به‌ترتیب دارای کاهش 1/28، 9/15 و 5/27 درصد، در هدایت هیدرولیکی اشباع، 8/28، 0/27 و 7/53 درصد، در مقدار رطوبت خاک و 7/41، 4/48 و 5/59 درصد در ضریب جذب بود. آب‌گریزی برای تیمارهای سوزانده شده مشابه هم بود و زمان نفوذ آب به درون خاک کمتر از 5 ثانیه بود. به طور کلی سوزاندن بقایای گیاهی اثرات مخربی در بسیاری ویژگیهای فیزیکوشیمیایی خاک داشته به طوری که این اثرات در بافت خاک سبک‌‌تر بیشتر بود و بنابراین سوزاندن کاه و کلش گندم پس از برداشت محصول قابل توصیه نیست.
واژگان کلیدی
کاه و کلش گندم آب‌گریزی مدیریت بقایای گیاهی هدایت هیدرولیکی اشباع
دریافت فایل مقاله
دسترسی آزاد به این مقاله وجود ندارد